LEZEN 1 Joh. 1:5-2:2
Als wij zeggen dat wij geen zonde hebben, misleiden wij onszelf en is de waarheid niet in ons. – 1 Joh. 1:8
De vijfde bede begint met: “vergeef ons onze schulden”. We kunnen alleen tot onze Vader in de hemel bidden als we oog hebben voor de schuld-vergevende genade, waarin we als Gods kinderen mogen delen. Daarvoor is schuldbesef nodig, maar dat besef is niet vanzelfsprekend. We praten niet graag over onze schulden. En als we het in ons gebed opnemen, is er het gevaar dat we dat het uit sleur doen, of ervan uitgaan dat ze toch al vergeven zijn door het offer van Christus. Toch is Gods wet ook bedoeld om ons aan onze zonden te ontdekken.
V&A 13 van de HC zegt dat we door onze dagelijkse zonden de schuld ieder dag groter maken. Belangrijk is dat we zien wat schuld en zonde inhoudt. Dat voorkomt dat we er te gemakkelijk over denken. Zonde is ten diepste opstand en haat tegen God. Elke overtreding van Gods wet laat dit zien. We tonen ons daarin ongehoorzaam, liefdeloos en opstandig. De zonde van Adam en Eva laat dit zien, maar ook de zonden in ons eigen leven. Als je God bedroeft en tot toorn prikkelt, is dat geen onschuldige zaak! Marc. 11:26 spreekt van misdaden.
Johannes laat zien dat zonde tegen God te vergelijken is met duisternis tegenover licht (1 Joh.1: 5,6). De Heere God kan geen zonde, geen duisternis verdragen. Hij is heilig. Hij wil dat ook wij heilig zijn. Dat besef moet ons brengen tot waar berouw. In plaats van de zonde goedpraten, zullen we deze moeten belijden (1 Joh. 1: 9).
De apostel Paulus moest in zijn leven als apostel ontdekken dat zijn oude zondige mens nog steeds actief is. Dat deed hem uitroepen (Rom. 7: 24): ‘Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam van deze dood?’ Hij wist ook het antwoord: ‘Ik dank God, door Jezus Christus, onze Heere’.
Zie je je eigen zonden in het alledaagse leven?
Zingen Ps. 51: 6