Gereformeerd zijn V – het leven is één (2)

Ambt aller gelovigen

In dit artikel spreken we door over hoe we in praktijk brengen dat we gereformeerd zijn.

We verwezen in het vorige artikel naar wat art. 29 NGB zegt over hen die leden van de kerk horen te zijn, ware christenen. Ook zondag 12 HC spreekt daarover: Maar waarom wordt u een christen genoemd. Daarbij ligt de nadruk op het ambt, het ambt aller gelovigen. Dat onderstreept de gedachte dat gereformeerd zijn dezelfde identiteit is als beeld van God zijn. Het ambt dat je als gelovige ontvangt is een opdracht van Godswege om Hem te dienen en te eren. Niet alleen voor in de kerk, maar voor heel je leven, ook buiten de kerk. Daarvoor krijg je de Geest van Christus: je deelt in Zijn zalving omdat je door het geloof aan Christus verbonden bent (1 Kor. 6:15,19).

In de kracht van die Geest belijd je als profeet de naam van Christus in leer en leven, in woord en daad. Niet alleen in de kerk maar ook op school, op het werk, in de buurt, in de maatschappij. In diezelfde kracht ben je priester: je offert je jezelf als een levend dankoffer aan Hem. Dat wil zeggen dat je je hele leven, in kerk, gezin en wereld, aan Hem wijdt en op Hem richt. Dat is geen zaak van presteren en verdienen, maar alleen zaak van dankbaarheid vanwege Gods grote genade.

Ook wordt je door de Geest in staat gesteld om met Gods Woord tegen de zonde en de duivel te strijden. In eigen leven en in je omgeving. Met als heerlijk einddoel om na dit leven in eeuwigheid met Hem over alle schepselen te regeren (2 Tim. 12:12).

Het ambt aller gelovigen hangt ermee samen, dat je in alles en overal aan Christus verbonden bent, Hem volgt en dient en tot Zijn eer leeft. Daarbij zul je voortdurend strijd moeten voeren tegen zonden, verleidingen en dwalingen. Je zult daarbij ook je kruis moeten dragen (Matt. 16:24, 2 Tim. 2:11). Ook vraagt dat offers (Rom. 12:1). Soms grote offers, maar wel offers van dankbaarheid. Niemand van ons kan dat van zichzelf, het is de Geest van Christus die mogelijk maakt dit ambt te kunnen vervullen. Het zal altijd nog onvolmaakt en met zonde bevlekt zijn. Maar uit genade mag je leven in werken, die God heeft bereid (Ef. 2:10) en waarvoor Hij Zijn Geest schenkt (Rom. 8:1-17).

Kerk – gezin – school
De kerken hebben na de grote reformatie het grote belang en de grote rijkdom ingezien van scholen die zich stelden onder Gods Woord en trouw waren aan de gereformeerde belijdenis. Daarin wordt zichtbaar dat men er oog voor had dat het leven één is. Gereformeerd zijn in het ambt aller gelovigen, hoort niet alleen bij de kerk, maar beslaat het hele leven. De kern daarvan is dat je met je doop altijd aan Christus en Zijn evangelie verbonden bent. Je staat op naam van de Drie-enige God! Het leven is één: alles valt onder de regering van Christus, en in alles heb je Hem te volgen. Je bent Zijn eigendom en hebt daarvoor het merk en veldteken ontvangen (art. 34 NGB).

Wat is het belangrijk dat wat in de kerk wordt geleerd en voorgeleefd aan de kinderen van de kerk en thuis door hun ouders aan hen wordt overgebracht, ook op school wordt onderwezen. Dat betreft niet alleen de leer van het geloof, maar alles waar je in deze wereld mee in aanraking komt. Daarbij komt dat zo ook op school de gemeenschap der heiligen wordt beoefend: je leert met elkaar om te gaan als broeders en zusters van één huis. Dat is waar man en vrouw op de dag van hun huwelijk al bij bepaald worden.

Bij hun bevestiging roept de gemeente de naam van  de Heere aan: Betoon U aan hen de trouwe God van het verbond en ook aan hun kinderen, wanneer het U belieft die te geven. Verleen hun wijsheid en kracht om die kinderen Godvrezend op te voeden tot eer van uw heilige naam, tot opbouw van uw gemeente en tot zegen van hun naaste (Geref. Kerkboek, p. 559).   

Hoe dat zijn vervolg krijgt in de doopbelofte van de ouders zien we in het volgende artikel.

(wordt vervolgd)