13 AUGUSTUS 2023 – straf

LEZEN: Gen. 3: 16-24 … Daarom zond de HEEERE God hem weg uit de hof van Eden, om de aardbodem te bewerken, waaruit hij genomen was. Hij verdreef de mens, en plaatste … de cherubs ..om .. te bewaken.

God toont zich al in Genesis als trouwe en genadige Verbondsgod: HEERE, Ik ben Die Ik ben. God wil Zijn schepping redden door haar te herstellen. Tot onze verlossing en tot Zijn verheerlijking. Hij laat niet varen het werk van Zijn handen. De HEERE blijft trouw en grijpt in ook nu satan de mens tot zonde heeft gebracht.

Tegelijk handhaaft Hij zijn recht. Voor de vrouw betekent dat straf m.b.t. de opdracht van het vermenigvuldigen: zeer grote moeite bij de zwangerschap en pijn bij het baren van kinderen. Ook krijgt ze straf over het zondige initiatief dat ze genomen had bij de zondeval: haar man zal over haar heersen. De harmonie van het huwelijk is verstoord.

Ook Adam krijgt straf. Hij had niet naar zijn vrouw mogen luisteren en  heeft Gods gebod overtreden. Gods straf komt dan over het bewerken van de aardbodem: deze is vervloekt zolang de mens leeft. Dorens en distels zullen het goede gewas overwoekeren. De arbeid op het veld zal zwaar zijn. En uiteindelijk zal de mens dood en tot ontbinding over gaan. “Stof bent u en u zult tot stof terugkeren”.

Zo handhaaft God Zijn straf over de mens, zijn werk en zijn werk- en leefomgeving. Alles in en om hem heen laat de harde realiteit van Gods vloek zien. Ontwrichting, gebrokenheid, ellende. Tegelijk zien we in dit alles toch ook genade: de dood komt niet direct, er is tijdelijk nog leven, er zijn nog dezelfde levenstaken, de aarde levert nog voedsel op, er mogen nog kinderen geboren worden! En de mens mag leven met de moederbelofte, dat eens alles anders zal worden. God zal daarvoor het Nageslacht van de vrouw gebruiken, de tweede Adam. Adam heeft dit begrepen en noemt zijn vouw Eva: moeder van alle levenden.

Herken je Gods straf op de zonde in je eigen leven?

Zingen: Ps. 38:2,5