LEZEN: Gen. 5: 21-24; Jud. 11-15.
Door het geloof werd Henoch weggenomen, opdat hij de dood niet zou zien. En hij werd niet gevonden, omdat God hem weggenomen had. Vóór zijn wegneming kreeg hij namelijk het getuigenis dat hij God behaagde. Zonder geloof is het echter onmogelijk God te behagen. Want wie tot God komt, moet geloven dat Hij is, en dat Hij beloont wie Hem zoeken. – Hebr. 11:5
In een goddeloze wereld, die overheerst wordt door het nageslacht van Kaïn, leeft Henoch, vier generaties na Enos. Hij is de grootvader van Noach. Van Henoch wordt tot twee keer toe gezegd dat hij wandelde met God. Daarin onderscheidde Henoch zich van andere kerkleden. Het verbondsleven met en voor de HEERE bepaalde zijn leven op aarde.
Dat is opvallend in het klimaat van verwereldlijking waar hoofdstuk 6 overspreekt. In de kerk werden gemengde huwelijken aangetroffen. Het vrouwenzaad vermengde zich met het slangenzaad. En zo verwereldlijkte ook de kerk.
Maar het leven in huwelijk, gezin, kerk en werk kenmerkte zich bij Henoch door de vertrouwelijke omgang met de HEERE. Hij onttrok zich niet aan het gewone leven; hij verwekte zonen en dochters om hen op te voeden in de vreze des Heeren en de kerk te bouwen op weg naar de vervulling van de moederbelofte met de komst van Christus. Ook profeteerde Henoch Gods Woord in een goddeloze wereld en een afvallige kerk.
Henoch geloofde God. Hij geloofde dat God “is”. Dat wil zeggen: hij geloofde dat God trouw is en nabij. Henoch vertrouwde Hem, gehoorzaamde Hem en stelde zijn hoop op Hem. Hij had God lief met heel zijn hart en zijn verstand en al zijn krachten. Dat bepaalde alles in Henochs leven. God merkte dit op en liet hem dit weten. God heeft hem daarom een bijzonder genadeloon gegeven: hij werd rechtstreeks door God naar de hemel gehaald zonder te moeten sterven.
Hoe is het geloof van Henoch ons tot voorbeeld?
Zingen: Ps. 27:7