LEZEN: Gen. 13:1-18
De God der heerlijkheid … zei tegen hem: Ga uit uw land en uw familie … Toen …. bracht Hij hem over naar dit land, waar u nu in woont. Maar hij gaf hem daarin geen erfdeel, zelfs geen voetstap; en Hij beloofde, hem toen hij nog geen kind had, dat Hij dat land aan hem en aan zijn nageslacht in bezit geven zou. – Hand. 7:2-5
Na zijn verblijf in Egypte trekt Abram via het zuiden van Kanaän weer naar het gebied van Bethel. Hij hoeft niets achter te laten in Egypte. De HEERE beschermt hem en Lot en maakt hen beide rijk. Ze roepen de naam des Heren aan bij het oude altaar.
Dan ontstaat er onenigheid tussen Abram en Lot vanwege het tekort aan ruimte voor hun kudden. Abram stelt vast dat onenigheid ongewenst is. Ze zijn broeders in de HEERE! Er zit niets anders op, vanwege de toenemende kudden dat ze uit elkaar gaan wat betreft hun woon en werkgebied.
Abram stelt wijs en liefdevol voor dat Lot als eerste mag kiezen uit de beschikbare gebieden. Lot laat zich dan in zijn keuze leiden door het gebied met de meest geschikte ligging. Hij neemt daarbij op de koop toe, dat hij vlak bij een goddeloze stad komt te wonen. Lot geeft zo het materiele voorrang op het geestelijke. Dat brengt heel veel, ja te grote risico’s met zich mee voor hemzelf en zijn gezin. De Bijbelschrijver laat dit weten in vers 13: “de inwoners van Sodom waren grote zondaars tegenover de HEERE”.
Eerst woont Lot hij in tenten buiten de stad, later gaat hij in de stad wonen. Ondanks zijn voortdurende kwelling om de zonden die zich afspeelden (2 Petr. 2:8) verlaat hij de stad niet uit eigen beweging.
Abram leeft nu voort zonder Lot, maar afgezonderd van de zondige wereld. Hij mag leven uit de hand van de HEERE. De HEERE sterkt Abram door nog eens de beloften van nageslacht en land te herhalen, maar nu uitgebreider: Abram krijgt een ontelbaar groot nageslacht dat al wat van het land te zien is, gegeven zal worden. Abram kan vol vertrouwen verder en bouwt een nieuw altaar om de HEERE te dienen en te eren.
Heb je in je leven geloofskeuzen gemaakt?
Zingen: Ps. 4:3