LEZEN: Deut. 32:15-22
En Elia, de Tisbiet, uit de inwoners van Gilead, zei tegen Achab: Zo waar de HEERE, de God van Israël, leeft, voor Wiens aangezicht ik sta … – 1 Kon. 17:1a
In een ver afgedwaald Israël staat daar plotseling de profeet Elia voor Achab. Hij wordt niet aangekondigd; er staat alleen vermeld, dat hij uit het plaatsje Tisbe uit Gilead komt. Zijn naam maakt duidelijk dat hij met een radicale boodschap komt tot Achab, die de Baäl aanbidt: “Mijn God is Jahwe”.
Alleen Jahwe is Degene Die het te zeggen heeft in mijn leven. Daarvan gaat de boodschap uit: ook Achab moet deze God van het verbond gehoorzamen. De belijdenis in de naam van Elia, staat radicaal tegenover de “belijdenis” van koning Achab die hij deelt met zijn heidense vrouw Izebel. In feite heeft hij Jahwe afgezworen.
Elia maakt in zijn spreken waar, wat zijn naam te zeggen heeft: “Zo waar de HEERE, de God van Israël, leeft, voor Wiens aangezicht ik sta”. In deze woorden hoor je de lading van de grote tegenstelling, de grote antithese.
Het betekent een massieve confrontatie van de profeet van de levende God met de leider van de dode afgodendienst die het volk misleidt tot verbondsbreuk.
In Elia’s spreken klinkt: de God Jahwe, die mijn God is, is toch ook de God van Israël! Deze God heeft toch alle rechten op Zijn volk, dat Zijn Naam draagt.
Israël betekent “strijder van God”, het behoort dus tot God als Zijn eigendom. Dat gegeven beluisteren we ook in het begin van de tien geboden: “Ik ben de HEERE, uw God”. Ik heb recht op u, want Ik heb u uitgeleid uit het diensthuis.
Maar Achab wil door Zijn keuze voor Baäl God Zijn eigendomsrecht ontzeggen en ontnemen. Als lid van het verbondsvolk en koning staat hij in dienst van God, maar heel zijn handelen wijst op het tegendeel.
Zo staat Elia hier tegenover Achab, in de naam van Jahwe. Om daar kracht bij te zetten roept Hij de levende God als getuige en zweert hij als het ware bij Zijn Naam. Dan volgt uit zijn mond de vloek over de afgoderij en hoererij van koning en volk
Welk recht heeft God op ons leven?
Zingen: Ps. 17:6