Lijden aan de kerk – 5

Oprecht en gelovig lijden aan de kerk, zo zagen we in het vorige artikel, daarin wordt de genade van de Heere zichtbaar. Sterker nog, veel rijker nog: wanneer gelovigen lijden ter wille van de dienst aan
Christus, dan ìs dat genade!
Gods Woord spreekt daarover in I Petrus 2:

Want dat is genade,
als iemand
om het geweten voor God
dingen verdraagt die hem pijn doen,
en daarbij ten onrechte lijdt.
Want wat voor roem is er als u het geduldig verdraagt
wanneer u zondigt en daarvoor slagen ontvangt.
Maar als u het geduldig verdraagt wanneer u goeddoet
en daarvoor lijdt,
is dat genade bij God.
(I Petrus 2: 19, 20)

Nogmaals genade
Petrus schrijft zijn brief aan een aantal gemeenten in Klein-Azië, tegenwoordig Turkije. De christenen daar hebben in de tijd dat Petrus deze brief schrijft al veel te maken met smaad, laster, achterstelling , harde behandeling, valse beschuldigingen en onterechte aanklachten bij de overheid. Wellicht hadden de leden van die jonge gemeenten een andere voorstelling van het leven met Christus. Een leven in blijdschap. Maar nu komt dat anders uit. Ze ervaren juist moeite en verdriet. En daardoor dreigen ze te verslappen in het geloof. En in het christelijk leven. Ze lijden en ze zakken in. Daarom komt Petrus hen in deze brief bemoedigen en opwekken.

En dan is de boodschap: Wees maar geduldig in uw lijden. En aanvaard het. Want als je lijdt “om het geweten voor God”, dat wil zeggen: als je lijden ervaart omdat je je bewust bent van de roeping van de Heere in je leven en uit die roeping wilt leven, dan is dat juist genáde bij God! Dat wil zeggen, zo lazen we in een verklaring, dat God daar in gunst en met welgevallen op neerziet. Als je onterecht lijden moet verduren in de dienst van de Heere, dan is dat geen reden om mismoedig te zijn, teleurgesteld, minder je best doen voor het leven in het Verbond. Nee, want weet dat de Heere het met welgevallen ziet.

Onterecht lijden in de dienst van Christus, dat ìs genade!

Geloof
Dat is iets waar we best even stil van mogen worden. Waar we best even goed over mogen nadenken. Voor ons, zondige mensen, is dat moeilijk te begrijpen. Het strijdt met ons eigen ‘ik’. Maar de Heere zegt het ons. En de woorden die de Heere toen sprak, door de brief van Petrus, horen bij het evangelie voor alle tijden en plaatsen. Ze zijn van toepassing op alle lijden voor de Heere. Ook voor het lijden aan de kerk.

Om dat te aanvaarden is geloof nodig. Eenvoudig geloof: de Heere zegt het Zelf! En dat geloof moet de Heilige Geest in onze harten werken. Daar mogen en moeten alle lijders aan de kerk om bidden.
Dat te geloven en te aanvaarden geeft troost en bemoediging.
Dan kun je verder. Dan kun je geduldig verdragen en verder gaan met “goeddoen”. Verder gaan met christelijk leven in de gemeente.

Geroepen in Christus
Petrus legt ook uit waarom dat zo is: Christus heeft ook voor ons geleden en Hij roept ons ertoe om Zijn voetsporen na te volgen (I Petrus 2: 21).

Want hiertoe bent u geroepen,
omdat ook Christus voor ons geleden heeft;
Hij laat ons zo een voorbeeld na,
opdat u Zijn voetsporen zou navolgen;

Christus mogen navolgen, in die roeping leven, ook als dat moeite en zorg, verdriet en boosheid met zich meebrengt, dàt is genade.

Verwonder u niet
In hoofdstuk 4 van deze brief komt Petrus er nog weer op terug. Je moet je niet verbazen als je onrecht wordt aangedaan. Als er oneerlijk over je wordt gesproken. Als je onbroederlijk wordt behandeld. Om het maar heel eenvoudig te zeggen: als je Christus volgt dan hoort het er gewoon bij. Dan krijg je vroeg of laat te maken met lijden om Hem. Dan word je beproefd. Dan mag je, in Zijn kracht, door de Heilige Geest, in die beproeving staande blijven. Genade.

Te grote woorden? We hebben ons dat al eerder afgevraagd. Nee, we menen van niet. Dat is heel gewoon het troostrijke evangelie. Als je moet delen in onrecht en smaad ter wille van het evangelie, dan is dat om Christus.
En dan zul je ook delen in de heerlijkheid van Christus!

Geliefden,
laat de hitte van de verdrukking onder u, 
die tot uw beproeving dient,
u niet bevreemden, alsof u iets vreemds overkwam.
Maar verblijd u
naar de mate waarin u gemeenschap hebt aan het lijden van Christus,
opdat u zich ook in de openbaring van Zijn heerlijkheid mag verblijden en verheugen.
Als u smaad wordt aangedaan
om de Naam van Christus,
dan bent u zalig,
want de Geest van de heerlijkheid en van God rust op u.
Wat hen betreft wordt Hij wel gelasterd,
maar wat u betreft wordt Hij verheerlijkt.
(I Petrus 4: 12-14)

Aan dat Woord van God hoeven we weinig toe te voegen.
Lijden aan de kerk: het is genade.
Voor ons niet helemaal te begrijpen. Maar laten we in alle menselijkheid en zwakheid deze troostrijke en bemoedigende Bijbelse boodschap geloven. En er in alle omstandigheden aan vast houden.
Dan kunnen we verder.
Ja, toch?

                                                                                                                   (wordt vervolgd)