Zie, Ik sluit een verbond … 8

Verbond en doop
Aan het verbond is onlosmakelijk verbonden het teken en zegel van de doop. Het teken van het water dat wijst op de afwassing van de zonden. En het zegel als waarborg van Gods rijke beloften.
Onder het oude verbond had de HEERE de besnijdenis als teken gegeven aan Abraham en zijn nageslacht. Een teken en zegel waar bloed bij vloeide. Die besnijdenis wees vooruit naar het bloed van Christus dat nodig was voor de verzoening van onze zonden. Net als de hele offerdienst in het Oude Testament. 
Onder het nieuwe verbond is die vooruitwijzing naar Christus’ bloedstorting niet meer nodig: Christus ìs gestorven. Hij hééft Zijn bloed gegeven en voor de zonden betaald.
Daarom is het teken van de besnijdenis overgegaan in de doop. Dat is duidelijk uit het geheel van de Bijbel maar ook uit concrete teksten, bijv. Kolossenzen 2: 11 en 12: “In Hem bent u ook besneden met een besnijdenis die niet met handen plaatsvindt, door het uittrekken van het lichaam van de zonden van het vlees, door de besnijdenis van Christus. U bent immers met Hem begraven in de doop, waarin u ook met Hem bent opgewekt,  door het geloof van de werking van God, Die Hem uit de doden heeft opgewekt.”

De ‘besnijdenis’ van Christus, dat is de doop.

Beloften
We komen nog even terug op de doop als verzegeling van Gods beloften. Er is in de geschiedenis van de kerk veel strijd geweest over wat bij de doop nu precies verzegeld wordt. Sommige theologen meenden, en dat komt ook vandaag nog voor, dat de doop zoiets verzegelt als al in het kind aanwezige genade. Of al een klein begin van geloof. Daarover ging het ook in de kerkstrijd die leidde tot de Vrijmaking van 1944. Maar dat is een menselijk bedenksel. Dat zou betekenen dat er toch eerst iets in dat kleine kind, in de dopeling moet zijn voordat de doop bediend kan worden. Dus toch niet alles van Christus. Dat is een dwaling die afdoet van Gods genade. De Bijbel geeft geen enkele aanleiding om zo te denken. Integendeel.

Nee, de doop is de verzegeling, de waarborg, van Gods beloften aan de gelovigen en hun kinderen.  Hij is onze God en wij zijn Zijn eigendom (Heidelbergse Catechismus Zondag 1). Dat is de verzegelde belofte. En die belofte geldt, als die in geloof aanvaard wordt, voor eeuwig!
“Hierdoor worden wij in de kerk van God opgenomen en van alle andere volken en vreemde godsdiensten afgezonderd, om helemaal het eigendom te zijn van Hem, van wie wij het merk en veldteken dragen. Dit dient ons tot een getuigenis dat Hij eeuwig onze God en onze genadige Vader zal zijn.” Zo belijden we in de Nederlandse Geloofsbelijdenis art. 34. 
En, in het zelfde artikel: “Hij wast onze ziel en reinigt haar grondig van alle onreinheden en ongerechtigheden. Hij vernieuwt ons hart, schenkt ons volkomen troost en geeft ons vaste zekerheid van zijn vaderlijke goedheid. Hij doet ons de nieuwe mens aan en Hij trekt ons de oude mens uit met al zijn werken.”
Dat is het machtige Woord van onze Verbondsgod, Jahweh, “bij Wie er geen verandering is, of schaduw van omkeer.” (Jakobus 1: 17b)

Kinderen
Wij geloven en belijden dat de kinderen van gelovige ouders gedoopt moeten worden. Kinderen horen er vanaf het begin bij. Zelfs al voor ze geboren zijn.

“Mijn beenderen waren voor U niet verborgen,
toen ik in het verborgene gemaakt ben
en geborduurd werd in de laagste plaatsen van de aarde.
Uw ogen hebben mijn ongevormd begin gezien,
en zij alle werden in Uw boek beschreven,
de dagen dat zij gevormd werden,
toen er nog niet één van hen bestond.”
(Psalm 139: 15, 16)

Een grote troost voor alle ouders van kinderen die niet levend zijn geboren of gestorven voordat ze het teken van de doop konden ontvangen.

Dat de kinderen gedoopt moeten worden lezen we ook in het bekende Bijbelwoord in Handelingen 2: 39: “Want voor u is de belofte en voor uw kinderen en voor allen die veraf zijn, zovelen als de Heere, onze God, ertoe roepen zal.”
In Handelingen 16 en 18 lezen dat complete gezinnen gedoopt worden. De gezinnen van Lydia en van Crispus. Ja, Gods beloften zijn ook en juist voor de kinderen van de gelovigen. De HEERE roept ouders om hun kinderen te laten dopen.

Doopformulier
We kunnen niet beter doen dan het doopformulier voor de doop van kinderen hier weer te geven. Een lang citaat maar wel heel duidelijk.
“Hoewel onze kinderen dit alles niet begrijpen, mogen wij hen daarom toch niet van de doop uitsluiten.
Want evenals zij zonder het te weten deel hebben aan de veroordeling in Adam, zo worden zij ook zonder het te weten in Christus uit genade tot Gods kinderen aangenomen. Immers, wat
God zegt tot Abraham, de vader van alle gelovigen, geldt ook voor ons en onze kinderen: Ik zal mijn verbond oprichten tussen Mij en u en uw nageslacht in hun geslachten, tot een eeuwig verbond, om u en uw nageslacht tot een God te zijn (Gen. 17:7).

Dit verkondigt ook Petrus: Want voor u is de belofte en voor uw kinderen en voor allen die verre zijn, zovelen als de Here, onze God, ertoe roepen zal (Hand. 2:39). Daarom heeft God onder het oude verbond bevolen de kinderen te besnijden: deze besnijdenis was een zegel van het verbond en van de gerechtigheid van het geloof.

En Christus zelf heeft kinderen omhelsd, de handen opgelegd en gezegend.
Omdat nu, onder het nieuwe verbond, de doop in de plaats van de besnijdenis gekomen is, moeten de jonge kinderen als erfgenamen van Gods rijk en van zijn verbond gedoopt worden. En de ouders zijn verplicht hun kinderen bij het opgroeien hun doop te leren verstaan.”

Dat is wat we op grond van Gods eigen Woord geloven en belijden.

Volwassendoop
De Bijbel kent ook de volwassendoop. Voor allen die als volwassene tot geloof komen.
Maar al vele eeuwen lang wordt de roeping tot de kinderdoop ontkend. O.a door dopersen, baptisten en in evangelische kringen. Ook komen we in andere kerkgenootschappen, ook in geloofsgemeenschappen die zich gereformeerd noemen, steeds vaker de praktijk van het overdopen tegen, waarbij de kinderdoop niet voldoende wordt geacht maar er op volwassen leeftijd ‘echt’ gedoopt moet worden.

De grote dwaling is dat bij hen die de kinderdoop afwijzen ontkend wordt dat de doop Gods beloften verzegelt. Ze gaan er vanuit dat de doop het gelóóf betekent en verzegelt. En niet Gods beloften. Ze geloven ook niet dat de doop in de plaats van de besnijdenis is gekomen. Ze ontkennen daarmee de eenheid en de doorgaande heilsgeschiedenis van het oude en het nieuwe verbond. In feite leggen zulke mensen de grond voor hun doop in zichzelf: in hùn  geloofsbelijdenis. In hùn ‘keuze’ voor de HEERE.

Verbond en Israël
We hebben het gehad over het volk van Gods verbond. En over de zichtbare trouwe vergadering van verbondskinderen. Dan moeten we het ook hebben over Israël. Over het volk van de Joden.
De Joden als volk hebben het verbond met de HEERE definitief verbroken. Door de Heere Christus als Messias af te wijzen. Het huidige Israël en de huidige Joden kunnen niet meer het volk van Gods verbond genoemd worden. Onder het nieuwe verbond zijn zij die oprecht geloven en al hun heil alleen verwachten van Christus het verbondsvolk. We hebben daar al eerder over geschreven. (Zie, Ik sluit een verbond … 7).

Toch zijn er al eeuwenlang, en nog altijd, voorgangers die toch beweren dat ook de Joden vandaag nog altijd Gods verbondsvolk zijn. Sommige vinden dat ook van de huidige staat Israël. Zelfs zijn er predikanten en professoren die zich scharen achter de aanspraken op land door orthodoxe Joodse groepen. Aanspraken die de HEERE gaf aan David en Salomo. Dit denken komt veel voor in reformatorische en evangelische kringen. Maar dat is echt in tegenspraak met de Bijbel.

We zeggen het nu heel kort. Het onderwerp verdient veel meer uitleg om aan alle argumenten voor die theorie recht te doen. En om ze goed te weerleggen. Daar zijn meerdere artikelen voor nodig. Het is dan ook het voornemen van de redacteuren van bouwen-en-bewaren om daar een aparte serie aan te wijden. Daarom laten we de zaak hier verder rusten.

In een of twee laatste artikelen willen we het nog hebben over ‘leven in het verbond’ en hopen we literatuur aan te geven voor bredere en verdiepende studie.
                                                                                                                    (wordt vervolgd)