LEZEN: Dan. 4:28-37: … Hij werd uit de mensenwereld verstoten …
De boodschap van de droom is na een jaar werkelijkheid geworden. Het was een oordeelsaankondiging van Godswege met het doel om Nebukadnezar nog tot bekering te brengen.
Maar wat is het effect bij deze koning? Als Hij God zo hoog inschat als hij eerder aan Daniël en zijn drie vrienden heeft laten weten, zal hij de waarschuwing toch serieus moeten nemen? Hij heeft ook de inhoud ervan goed begrepen, want hij kan later nog alles opschrijven.
Toch heeft Nebukadnezar zich niet tot God bekeerd. Hij blijkt in vers 30 nog steeds de verwaande koning te zijn, die trots is op zichzelf en het niet van God verwacht. Er is bij hem nog steeds alleen hoogmoed.
Op een gegeven dag ziet hij vanaf zijn dakterras het herbouwde Babel als zijn werk en pronkstuk. In niets geeft Hij God de eer. Als hij dit zo ook uitspreekt komt God met Zijn voorzegde straf. Hij is nog niet uitgesproken of hij hoort het oordeel van God vanuit de hemel.
Hetzelfde ogenblik gedraagt hij zich als een dier; hij eet gras als de koeien en gebruikt de dauw van het veld om zich te bevochtigen. Zijn haar en nagels groeien zonder geknipt te worden, zodat in hem geen mens meer te herkennen is.
De eens zo trotse koning wordt diep vernederd, dat hij als minder dan een mens wordt beschouwd. Dat blijft niet onopgemerkt: Hij wordt buitengesloten. Dat is wel de diepste vernedering voor een mens: hij past zelfs niet meer in de samenleving en wordt aan zichzelf overgeleverd.
Het is wel een straf van de Heere maar toch nog gericht op zijn bekering. Zo schittert Gods genade vanaf vers 34 als Nebukadnezar alsnog tot erkenning van God komt. Hij prijst God als de eeuwige God, de Allerhoogste, die boven alle mensen staat.
God schenkt hem dan zijn vermogen terug om mens te zijn en herstelt zijn koningschap. Is zijn bekering echt? Zijn lof is goed en groot!
Zijn er nu ook zulke hoogmoedige machthebbers?
Zingen: Ps.1:3