LEZEN: Ex. 12:41-51: … Als er nu een vreemdeling bij u verblijft en als die voor de HEERE het Pascha wil houden, laat dan al wie mannelijk is bij hem, besneden worden … Niemand echter die onbesneden is, mag ervan eten …
Het blijven gedenken van de verlossing die alleen door de HEERE is bewerkt zonder dat daar een mensenhand aan te pas kwam, is een essentiële zaak voor het omgaan met de HEERE. Laten Gods volk deze verlossing toch steeds blijven gedenken als zaak van pure genade.
De HEERE vindt dit zo belangrijk dat bij de bevrijding al de instructies volgen voor een altijd durende instelling die Israël moet nakomen.
Het gaat bij het Pascha niet om een puur formele zaak of een symbolisch ritueel. Het gaat er steeds om dat helder voor ogen blijft staan, ja in het hart gegrift wordt, dat God hun Verlosser is, en dat alle heil en voorspoed alleen van Hem te verwachten is. Daar zullen ze dan vervolgens heel hun leven op af moeten stellen.
Het Pascha is dus geen familie aangelegenheid of een kerkelijke traditie die er nu eenmaal bij hoort, nee, het is een zaak van leven met de HEERE, Hem eren en prijzen. Je afhankelijk van Hem weten en je dankbaarheid aan Hem tonen. Dat moet Israël leren.
De viering van het Pascha is dan ook alleen bestemd voor Gods eigen volk als een zaak van Zijn verbond met Zijn volk. Niemand buiten Zijn verbondsvolk mag ervan eten. Dat mag alleen als men zich laat besnijden en zo opgenomen wordt in het verbond met Hem. Dat geldt voor een slaaf maar ook voor een andere vreemdeling.
Zo zijn zowel de besnijdenis als het Pascha sacramenten van het oude verbond. Ze wijzen al op de sacramenten van het nieuwe verbond: de doop en het Heilig Avondmaal, die er met Christus als grote Verlosser gekomen zijn. Ook deze gelden alleen voor hen die in het verbond met God zijn opgenomen.
Wat zegt vs. 43-49 over onze avondmaalsviering?
Zingen: Ps. 105:5, 21