LEZEN: 1 Kon. 18: 1-6: … Ga, vertoon u aan Achab, want Ik zal regen geven op de aardbodem …
Elia was door de HEERE geroepen om koning Achab een grote droogte aan te kondigen als vloek van het verbond over afgoderij in Israël. Gods straf hield een langdurige droogte en hongersnood in.
Dat is nu zo’n drie jaar geleden. Nu komt de tijd dat de HEERE een einde aan de droogte wil maken, daarvoor is wel bekering nodig. God laat Elia weten dat hij naar Achab moet gaan om hem te vertellen dat God regen gaat geven.
Dat woord is niet afgedwongen maar komt voort uit Gods vrijmachtig welbehagen. Ook valt de honger niet mee, maar is dan juist sterk, ook in de omgeving van de woning van Achab, Samaria (vs.2). Toch horen we nog niets van bekering bij Achab of het volk.
Ook David heeft te maken gehad met de straf van hongersnood (2 Sam. 21:1). David erkende wel dat deze honger als oordeel van de HEERE kwam als straf op de zonde. Hij zocht toen Gods aangezicht en trof maatregelen om een bloedschuld van de kant van Saul recht te zetten. God liet zich toen verbidden ten gunste van het land (2 Sam. 21:4).
Maar hoe anders is Achab: terwijl David niet wist dat die zonde er was, is Achab zich maar al te goed bewust van zijn zonde: hij verhardt zijn hart. Hij is bovendien niet begaan met het volk maar alleen bezorgd over zijn paarden en muildieren (vs.5), die hem als koning aanzien moeten geven. Hij zet zichzelf ertoe om deze nog te kunnen redden.
Ook het hoofd van het paleispersoneel, Obadja, moet hem daarbij helpen. Om zijn volk bekommert hij zich niet, laat staan over zijn verhouding tot God. Achab is volledig de weg kwijt, Hij zoekt het alleen bij zichzelf.
Tegenover de goddeloze Achab staat de gelovige Obadja. Deze verzorgt het verdrukte overblijfsel van de kerk in die dagen (vs.3a,4). Tot dat overblijfsel behoren 100 profeten van de HEERE die gevlucht zijn voor Izebel en door hem in grotten worden voorzien van brood en water. Daarin zien we de hand van de HEERE die Zijn kerk bewaart.
Is er reden tot bekering bij het ervaren van rampen?
Zingen: Ps. 75:3,4