LEZEN: Joh. 4:1-30: … God is Geest en wie Hem aanbidden, moet Hem aanbidden in geest en in waarheid … Maar het water dat Ik hem zal geven, zal in hem een bron worden van water dat opwelt tot in het eeuwige leven …
In de ogen van Joden waren Samaritanen maar verachtelijk: een vermenging van Joden en heidenen. Toch zoekt Jezus ook hen op. Hij begint Zelf het gesprek bij de waterbron. Dat is opmerkelijk omdat het een vrouw betreft, en nog wel een Samaritaanse (zie vs.27).
Jezus gebruikt het water uit de bron als aanleiding om over het levende water te spreken: de gaven van het ware en eeuwige leven door de Heilige Geest.
De vrouw begrijpt hem eerst niet. Ze blijft denken aan gewoon water (vs.15). Maar dan grijpt Jezus in door haar te laten zien dat Hij een Man van God is, de Profeet. Hij legt namelijk haar zondige verleden bloot (vs.17-19).
Toch belijdt de vrouw nog niet haar zondeschuld maar begint gauw met een ander onderwerp: een discussie over het verschil in het dienen van God tussen Joden en Samaritanen.
Maar Jezus grijpt dit aan om haar zover te brengen dat ze Hem zal erkennen als de Zaligmaker. Dat is van elk gesprek in Zijn leven op aarde, het grote doel. Hij wijst haar nu op het tijdelijke verschil in godsdienst en op de toekomst. Er komt een tijd dat de plaats van aanbidding er niet meer toe doet, maar dat het aankomt op waar geloof.
Dat ware geloof, ontbreekt nu nog bij de Samaritanen (vs.22). Maar door de werking van de Heilige Geest zal dat veranderen. Het aanbidden wordt door Zijn werk een aanbidden in waarheid en geest, als er waar geloof wordt getoond. Het is dan niet langer gebonden aan plaats, afkomst en ceremoniële handeling.
Dan begrijpt de vrouw, dat dit samenhangt met de komst van de Messias, de Christus, die alles zal verkondigen (vs.25).
Als Jezus bekend maakt dat Hij inderdaad de Christus is, snelt ze, zelfs zonder haar kruik mee te nemen, weg naar de stad om dit heerlijke nieuws bekend te maken!
Waarom is water symbool voor leven?
Zingen: Ps. 36:2