LEZEN: Gen. 4: 17-26
En ook bij Seth werd een zoon geboren, en hij gaf hem de naam Enos. Toen begon men de Naam van de HEERE aan te roepen. – Gen. 4:25,26
Na de dood van Abel mag Kaïn ondanks zijn zwaar vergrijp van God verder leven. Hij krijgt zelfs bescherming van God. Zijn familie breidt zich uit en hij bouwt een stad. We lezen van een culturele ontwikkeling bij zijn latere nageslacht en van een gewelddadige sfeer. Zo krijgt het slangenzaad de ruimte om zich op aarde uit te breiden.
Aan de andere kant lijkt de lijn van het vrouwenzaad afgesloten te zijn bij de dood van Abel. Maar dan krijgt Eva weer een zoon. Ze noemt hem Seth (betekent dit plaatsvervanger?). God gaat verder met Zijn kerk. Seth krijgt een plaats in het geslachtsregister van Jezus Christus, de vervuller van de moederbelofte (Luk. 3:38). Dat geldt dan ook voor zijn zoon, Enos.
Enos betekent broos, sterfelijk mens. Waar in de lijn van slangenzaad onafhankelijkheid en geweld een plaats krijgen, is er bij het vrouwenzaad juist oog voor de afhankelijkheid van God en eigen zwakte. Waar de kerk leek dood te lopen op de dood van Abel, geeft God uitkomst in de lijn van Seth en Enos!
Dat besef uit zich in het leven van deze kerkleden: ze gaan de naam van de HEERE aanroepen! Ze weten zich afhankelijk van hun trouwe Verbondsgod, Die Zijn verbondsbeloften waarmaakt aan zwakke mensen.
Wat deze openbare eredienst toen inhield, wordt niet vermeld. Er zal zeker gebeden en gezongen zijn tot God. Er zal plaats geweest zijn voor Gods woorden aan Adam en Eva. Er was overdenking mogelijk van de grote Scheppingsdaden van God in zes dagen, van hun levenstaak als beeld van God. Maar ook van de ellende, waarin ze door de zondeval terecht zijn gekomen. En de schuld van zonde die er ook bij hen was. Tegelijk mochten ze hun hoop op verlossing laten sterken door de door de HEERE geschonken moederbelofte. Zo was er gemeenschap van de HEERE met Zijn kerk in een situatie van antithese en vijandschap.
Waarom hebben wij erediensten nodig?
Zingen: Ps. 79:3