LEZEN Mark. 2: 23-28
En Hij zei tegen hen: De sabbat is gemaakt ter wille van de mens, niet de mens ter wille van de sabbat. Daarom, de Zoon des mensen is Heere, óók van de sabbat. – Mark. 2:27,28
Het is sabbat, rustdag. Jezus is met Zijn discipelen op weg naar de synagoge, om te preken. De weg gaat door de korenvelden. De discipelen plukken onder het lopen van de aren en eten de korrels op. Dat is toegestaan met name als ze niet in hun levensonderhoud kunnen voorzien (Deut. 23:25). Maar Farizeeën zien het en maken bezwaar. Zij hebben hun eigen regels over wat op sabbat wel of niet mag, toegevoegd aan Gods gebod. Daarin verbieden ze wat ze de discipelen zien doen en nog veel meer. Ze controleren op het naleven van hun regels. Zo vermoeien ze het kerkvolk, zodat de sabbat geen verlustiging maar een kwelling wordt.
Jezus heeft zijn discipelen hun gang laten gaan. Staat Hij nu ook schuldig? Maar Jezus verwijst de Farizeeën naar de Schrift waar staat wat David deed met de toonbroden. Die waren aan God toegewijd maar werden als ze hun dienst gedaan hadden, ververst met nieuwe. De oude mochten door de priesters als Gods dienaren als brood gegeten worden. David en zijn mannen hadden honger toen ze Nob bezochten. David vroeg toen om deze broden (1 Sam. 21:1-6). Zij staan toch ook in de ambtsdienst van de Heere? Wel moesten ze heilig zijn: ze hadden geen gemeenschap met een vrouw gehad. Het wordt hen dan ook terecht toegestaan door de priester Achimelech.
Nu komt Christus, de Zoon des mensen, de Gezalfde van de Heere, de meerdere van David. Hebben Hij en zijn mannen dan geen recht op dit brood voor de dienaren van Gods huis? De Farizeeën hebben uit het oog verloren waarom het gaat bij de Sabbat die er voor de mens is, en bij de eredienst als dienst van de verzoening. Christus is toch dé Verzoener en Heer van de sabbat?
Hoe vul jij de zondag in? Waar komt het op aan?
Zingen: Ps. 92:1,2